16 weken en tog niet blij

ben ontzettend blij dat ik alweer 16 weken ben,en heb vandaag me kindje voor het eerst gevoeld teminste nu weet ik het zeker!!!! GEWELDIG ik ben tot eergister zo misselijk en doodmoe geweest.nu ik me wat beter voel heeft me man me in de steek gelaten en doet heel moeilijk.dat terwijl ik uit ervaring weet 3 maanden moe en ziek 3 maanden lol en blijdschap en de laatste 3 maanden zwaar en in mijn geval nu heet!!....nu wil ik genieten ,maar ben bang dat ik 3 maanden en misschien wel langer erover doe om me zin en me leven te kunnen leiden zoals ik dat nu wil.alleen met de kinderen ,want hij ging vreemd en we horen amper wat van hem maar hij komt wanneer hij wil.hopelijk heb ik nog een aantal weken plezier en deze zwangerschap. hij had me zo beloofd dat deze zwangerschap mijn mooiste zou zijn en het is me een na ergste geworden tot nu toe. de eerste was mijn nachtmerry (miskraam) die zat hiervoor.....................ik probeer hem te vergeten en kan prima zonder man. beter zelfs dan heb ik weer lol en vreugde met me kids en een zorgeloos leven zonder stress!dus ben zo blij met 16 weken maar kan helaas niet volop genieten nog.....wie weet leest hij dit ook ooit en ziet hij de noodzaak mij niets te verplichten en me met rust te laten voor de kinderen mij en de ongeboren baby............dames doe het beter dan mij!!!

385 x gelezen, 0

reacties (0)


  • konong

    Las net je blog. Wat een eikel zeg! Ik hoop dat je nu je energie kan richten op je kinderen en kleintje in je buik. Iemand die je zo behandeld terwijl je zijn kind draagt is je tijd en energie niet waard! Heb je wel een beetje hulp van je omgeving nu je er alleen voor staat?
    Gr Danielle

  • vierde kind in m`n buik

    ach lieve meid... probeer om te genieten van deze drie maanden in jeg zwangerschap! Je hebt 8 prachtige kinderen en nog een kleintje die je kietelt in je buik... om z`n moeder te troosten....en te zeggen:" ik ben hier...en kom zometeen naar je toe...om in je armen te liggen"

    ik hoop dat je leven naar het betere wordt...maar natuurlijk moeilijk om aleen te zijn...niet alleen omdat het veel te doen is in een gezin met zoveel mensen, maar alle zorgen en vreugde die je niet kunt delen met de vader van je kinders....

    ik denk aan je, en wens je sterkte=)
    liefs annette